Zaman gunler,haftalar gectikce eski istahim yerine geliyor,kilo almaya basliyor,sacim,kaşım,kirpigim çıkıyordu. Eski direncime kavuşuyordum. Bunlarin olacaagini cok iyi biliyordum. Az once de dedigim gibi cunku " inaniyordum "
Tedavi bitiminden tam 2 ay sonra artik eski "Erdinç" goruntume sahip olmuştum. Kemoterapiden eser kalmamisti. Tahlil sonuclarim cok iyi cikmisti. Doktorum herseyin yolunda gittigini,tedaviden olumlu cevap aldiklarini soylemisti ve ardindan "Erdinc asla inancini yitirme bu sekilde hayata devam et" demisti. Evet inanmak basarmanin yarisiydi ve kalan yarisida tedavi ile tamamlandi. Sonuc ise BAŞARMIŞTIM!
Tedavi bitimi ve duzelmem yaz ayina denk gelmisti. Kemoterapi nedeniyle 1 sene okulumu dondurmuştum. Lise 1. Sinifi gecmiş 2.sinifa gidememistim. Yaz sonu okullar acilacak ve ben okula yeniden merhaba diyecektim. Fakat cok ciddi bir sorun vardi. Ameliyat nedeniyle hala degneklerle yuruyordum. Okula bu sekilde baslamak zorundaydim. Bu durum benim icin cook tuhaftı. Degneklerden ne zaman kurtulabilecegimi bilmiyordum. Farkli bir okul seruveni beni bekliyordu. Artik hayatim daha mi zor olacakti? Nelerle karsilasacaktim? Kafamda surekli soru isaretleri dolaniyordu. Tek dogru iki kelime vardi "inanmak ve basarmak "!
