Bir sene okula veda etmek zorunda kalmistim. Ameliyat ve kemoterapi tedavisi hayatimi bloke etmisti. Artik kemoterapi bitmis,toparlanmaya baslamistim. Ama artik bacagimin icinde kocaman bir protez kemik vardi ve bununla hayatima devam etmeyi ogrenmeliydim!
Bir turlu koltuk degneklerinden kurtulamiyorum. Onlar olmadan yurumek imkansizdi benim icin...Okullar acilmis,yaz tatili bitmisti.Mecburen okula iki degnekle gidecektim!Peki nasil olacakti bu? Ben nasil degneksiz yuruyebilecektim? Herkese ne anlatacaktim? Cesaretimi toplamam lazimdi. 500 kisinin icinden bir kisinin farkli olmasi,herkesin sana bakmasi, eskisi gibi hareket ozgurlugunun olmamasi, istedigin an bahceye inememek ve surekli birileri indiginde ondan kantinden almadi icin birseyler istemek zorunda kalmak, delikanli caglarin ve bunlari hazmedememek! Alninda bu durumun gecici bir sure oldugu yazmiyor sonucta! Herkese ayri ayri derdini anlatmak zorunda kaliyorsun...Elbette bu durumu problem etmemin tek sebebide cocukluk akli...
Cok zor bir donem gecirmistim! Kimseye anlatamiyordum yasadiklarimi. Tum arkadaslarima tek soyledigim sey "ikinci donem tek degnekle yuruyecegim,bu gecici bir sure" oluyordu. Ilk donem bittiginde okulda yasadiklarimi sonunda ailemle paylasmistim ve artik okumak istemedigimi okulu birakacagimi soyledim! Ikinci donem baslamisti. Kararliydim artik okumak yoktu! 14 gun biyunca okula gitmedim! Aile destegi,cevremizde olan beni seven insanlarin destegi ile fikrim sonunda degismisti! Tekrardan okula "merhaba" dedim. Ikinci donem tek degnekle yuruyebiliyordum. Herkese bunun gecici bir durum oldugunu ispatlamistim,kendimce! Dedigim gibi simdi dusunuyorumda neden boyle bir psikolojiye girmisim diye? Ama 17 sinde olan bir ergen icin cok normal bir psikoloji oldugunada hak veriyorum. Artik arkadaslarima yazin bu degnekten kurtulacagim,degneksiz yurumeye baslayacagim diyordum. Fizik tedaviye baslamistim. Kaslarim cok gucsuzdu. Ameliyat esnasinda kaslarimdan da alinmisti. Fizik tedavi ise yaramiyor ben hala degnegi atamiyordum. Sabah hastaneye erkenden gider,oglen okula yetisirdim. Olmuyor,olmuyor,olmuyor! Degneksiz yuruyemiyordum. Karne alma gunu gelmisti. Herkese seneye kurtulacam bu degnekten,yuruyerek gelecem okula demistim! Yaz boyunca evde de fizik tedavim devam etti ama nafile! Okullarin acilmasina az kalmisti! Bir gun evde degnekler yururken nasil oldugunu anlamadim ve degnek kaydi cok sert bir sekilde dustum. Tabi buyuk bir feryat figan! Canim cok yanmisti! Annemin yardimi ile yerden kalktim. Bacagimda bir karincalanma hissediyordum. Normal bir durum degildi bu! Ayaga kalktim ve yurumeye basladim. Bir adim,iki adim,uc adim...... YURUYORDUM!!!DEGNEKSIZ YURUYEBILIYORDUM!!! Inanamamistim!!! Bu bir mucizeydi! Okullarin acilmasina cok az kalmisti. Ben nasil yuruyecegim diye dusunurken bir an yurumeye baslamistim! O gunden sonra degneksiz yurumeye baslamistim...Arkadaslarima siz verdigim gibi yeni doneme degneksiz yuruyerek baslamis,donemi bitirmistim!!! Mucizelere inanin! Niyetiniz halis olsun ve inanarak dua edin! Emin olun yaradan o kadar ulu ki sesinize kulak vermemesi imkansiz!!!
