Bırakmıştım yazmayı ama yeniden karar verdim yazmaya!
2016 senesinden bu zamana çok şey değişti, hemde çok...Örneğin , benim artık sol bacağım yok :)
Osteosarkom (kemik kanseri)!
21 sene !
13 ameliyat !
Herkes kendi kaderini yaşar. Her insanın başına gelen farklı olaylar vardır. Benim ki de kanser oldu. 15 yaşında yakalandım kansere. 4 kg tümör çıkartıldı sol bacağımdan. Tümör femur kemiğimi yok etmişti ve bu kemiğin yerine protez kemik takıldı. 6 ay kemoterapi tedavisi gördüm. 3 ay yatalak yattım. Aylarca fizik tedavi gördüm. Senelerce koltuk değneği ile yürüdüm. Protezimin enfeksiyon kapması nedeniyle aylarca enfeksiyon tedavisi gördüm, hastanede yattım. Protez kemik sorunlar çıkarttı ve 4-5 kez revize edildi. Tümör çıkartılması, biyopsi, protez revizeleri derken toplamda 12 ameliyat geçirdim. Yıllarım hep korku, kaygı, üzüntü, tedavi ve acı çekerek geçti. 21 seneyi özetle bir paragrafa sığdırmaya çalıştım...
Ben 3 farklı hayatı görmüştüm 1.hayatım 21 Temmuz 1983 de başlamıştı. 0-15 yaş arası sağlıklı bir yaşam. Koşan , oynayan , bisiklet süren, hoplayan , zıplayan bir Erdinç vardı.2.hayatım 21 temmuz 1998 de 15 yaşında başladı. 15-36 yaş arası, kanserle tanışan, hastalıkla uğraşan, engelli bir birey haline gelen, hayatı kısıtlanan, koşamayan, acı çeken bir Erdinç olmuştum. Peki şimdi ne oldu? 26 Aralık 2019 tarihi itibari ile 36 yaşında 3.hayatım başlamış oldu! Bu hayatıma bir eksikle başlamıştım. Artık sol bacağı olmayan bir Erdinç olarak devam edecektim hayatıma...
6 ay önceydi. Her şey yolunda gidiyordu. Bir gün arabadan inerken bacağıma kramp girdi. Saniyelik bir olaydı. Çok ciddi bir acı çekmiştim fakat yürümeye devam ettim. Bir sorun olmadığını düşünmüştüm. Ertesi gün işime gittim. Her şey yolundaydı. Gün içerisinde yavaş yavaş anlam veremediğim bir ağrım başlamıştı. Ne oluyor falan derken, öğleden sonra hiç yürüyememeye başladım. Hemen özel bir hastanenin acil servisine gittim ve rapor verdiler 5 günlük iğne yazdılar. Kasla alakalı sorun olduğu söylenildi. Raporum bitmişti iğneleri yaptırmıştım fakat ağrım geçmedi. İse gidemedim ve başka bir özel hastanenin beyin cerrahi bölümüne gittim. Hastalık geçmişimi anlattım. Siyatik sinirinden olabileceği düşünüldü. Emar çekil fakat bir şey çıkmadı. İşe gidemediğim için yeniden rapor verildi ve yeni iğneler yazıldı. İki değnekle zorla yürüyordum .Ortopedi bölümüne gittim. Protezde bir şey olabileceğini düşündüm. Rontgen filmi çekildi. Doktorum protezle alakalı sıkıntı olmadığını iğneleri yaptırmam gerektiğini söyledi. 5 günlük raporumda bitmişti. Ağrılarım hala devam ediyor yürüyemiyorum. Yine ortopediye gittim. Durumu izah ettim. Yeniden iğne yazıldı ve bu sefer 1 ay rapor verildi. Toplamda sabah akşam olmak üzere 35 tane iğne vuruldum fakat hala geçmemişti. Artık çok korkuyordum ve gergindim. Bacağımla vedalaşma zamanım geldiğini düşünmeye başlamıştım.Raporum bitmeden ağrılarım geçmeyince yine doktorumla görüştüm ve stres kırığı olma ihtimali olduğunu gözden kaçırmış olabileceklerini söyledi ve apart topar hastaneye gittim .Bu sefer tomografi çekildi fakat bu da temiz çıkmıştı.Dinlenmem gerektiği ve geçeceği söylendi. Raporum bitince yine kontrole gittim. Bu sefer iğne yazılmasını istemedim. 1 ay daha istirahat verildi. Evimde dinleniyordum. Eskisine göre düzelmeye başlıyor gibiydim.Sanırım daha vedalaşma zamanı gelmemişti. Bazen değneksiz yürüyordum. Tamam dedim bu geçici, bir durum.Bu zaman zarfında özel bir fizik tedavi kliniğine gittim. Fizik tedavi doktoru tendon kopması olduğunu fizik tedavi ile geçeceğini söyledi. Evde fizyoterapist eşliğinde fizik tedavi uygulanmaya başlandı. 5 seans birebir tedavi gördüm ve devamında bana verilen ev programını düzenli şekilde uyguladım. Ağrım vardı ama eskisi gibi değildi. Raporum bitince işe başladım. Değneksiz yürüyordum. Biraz zorlanmıştım. Ertesi gün yine değneksiz işe gittim ve bayağı zorlandığımı gördüm. eve geldiğimde ağrım çoktu. Ondan sonra hep tek değnekle işe gitmeye başladım.Haftalar geçiyordu. Çok fazla zorlanıyor ama geçecek düşüncesi ile direniyordum. İşimi seviyordum. Çalışmak beni motive ediyor, ağrıma kanalize olmamı engelliyordu fakat ağrım devam ediyordu. Ağrılarım devam edince özel bir hastanede farklı bir ortopedi doktoruna gittim. Burada ki doktor da kas kopması yaşadığımı, kaslarımın protez kemiğe bağlı olduğunu, koptuğu için acı çektiğimi,operasyon ile tekrar bağlayabileceklerini fakat bu durumunda enfeksiyon riskinin protezden dolayı fazla olduğunu, zamanla kaslarımın kendi kendine tutunacağını ,beklememi söyledi. Tamam dedim ve yine işime gücüme zorlanarakta olsa devam ettim. Çok canım yanıyordu. Sosyal hayatım tamamen sıfırlanmıştı. Sadece işe gidebiliyor, bu eylemi de çok zor gerçekleştiriyordum.
Ağrılarım artık bana göre farklı bir boyuta ulaşmıştı. Vedalaşma zamanımın geldiğini hissediyordum. Sadece gittiği yere kadar götürmek istiyordum. Son noktada her şeyi bırakacak farklı bir sürece girecektim.Bahsettiğim bu olaylar 6 aylık bir zaman diliminde gerçekleşti. evet 6 ay bu durumu yaşadım! 5.ayda tekrardan doktora gittim. Protezde bir şey olmadığını söyledi. Çok fazla revize ameliyatı olduğum için artık bu sorunlarla karşılaştığımı söyledi. Bende , eğer daha kötüye gidersem, protez kemiğime zarar verecek duruma gelirse çıkarttırmayı düşündüğümü söyledim. Bana en mantıklısının bu olduğunu, soketli protez bacak kullanabilmem için güdüğüm (kalan bacak) olması gerektiğini,bundan başka bir çare olmadığını söyledi. Artık çok yorgundum evet son noktaya gelmeyi bekliyordum. Hiç yürüyemez duruma gelince farklı bir sürece girecektim ve protez kemik çıkartılacak bacağım kesilecekti.Artık sessizleşmiştim. Bekliyordum. Acaba ne zaman son noktaya gelecektim?
Bu olayların başlamasından tam 6 ay geçmişti. 6. ayda artık hiç yürüyemez hale gelmiştim. Ağrım çok artmıştı ve artık kemiğime bir şey olduğunu düşünüyordum. hiçbir şekilde bacağımın üstüne basamıyordum. İzin aldım ve doktora gittim. Rontgen filmi çekildi. Oturup konuştuk.
Doktor - Erdinç protezin sapı kalan femur kemiğine zarar vermeye başlamış ve kemik yıpranıyor. bu kemiği kurtarmak adına protezi artık çıkartmamız lazım. Yoksa kemiğini de kaybedeceksin ve bu sefer bacağını kalçadan kesmek zorunda kalacağız.
Ben - ''Peki...Ben artık bu protez kemiği istemiyorum. 21 senemi mahvetti. Çok fazla direndim, çok fazla çaba gösterdim. 12 kez ameliyat oldum. bacağım yerinde dursun diye çok emek verdim ama buraya kadarmış. Bunun çıkartılmasını istiyorum'' dedim ve sürece start vermiş oldum...
Tek bir doktorun kararı ve benim kararım ile yola çıkmayacaktık. Benim ilk doktorum olan ve üniversitede dekan olan Serdar hocama da konu danışılacaktı. Aslında her şey onun vereceği karar sonrası netleşecekti. Bana 10 günlük rapor verdiler. Ameliyat gününü belirledik. Konsültasyon yapılacağını ve sonucu bana bildireceklerini söylediler. Konsültasyon yapılmasına 3 gün vardı. bu 3 gün kimseyle konuşmadım. Artık o kadar çok zorlanıyordum ki... gün geldi telefonum çaldı.
Doktor - Erdinç, Serdar hocayla da toplantı yaptık ve aynı fikirde. Protezinin çıkarılması gerekiyor. Yalnız ameliyat tarihini erteledik çünkü ameliyatı Serdar hoca yapmak istedi ve onun takvimine göre ayarladık. 26 aralık günü ameliyat olacaksın...
Artık her şey netleşmişti. Serdar hocamın ameliyatı yapacağına sevinirken, gidecek olan parçama üzülüyordum. Güvenilir ,emin ellerde olacaktım. Bu benim için çok büyük bir avantajdı fakat ne olursa olsun artık bir bacağım olmayacaktı...
Durumlar netleşince kendimi toparlamaya çalıştım. Artık sesim çıkmaya başlamıştı. ameliyat olmama 21 gün vardı. 21 gün boyunca evde oturup,kesileceğim günü bekleyecektim. İşte bu süreçte çok fazla yıprandım, çok fazla çöktüm, çok fazla yaşlandım, çok fazla ağladım... 6 aydır canımla uğraşıyordum.Zaten çok yorgundum. Herkese durumu söylemeye ,anlatmaya başlamıştım. Tabi ki duyan aradı, duyan çıktı geldi...Arkadaşlarım, aile dostlarım, ailem beni hiç yalnız bırakmadı. Herkes çok üzgün ve şaşkındı. İnsanlara bacağımın kesilecek olması çok ürkütücü geliyordu. 21 gün boyunca çok ağladım... Sakinleştiricilerle ayakta duruyordum. İnsanın kendisini öncesinde böyle bir duruma hazırlama gibi bir ruh hali olmuyormuş .Bunu öğrenmiş oldum. Çok okuyor ve araştırıyordum. Yaşayan insanlarla kontak kurmaya çalışıyordum. Sonrasında alınacak olan protez bacak için firmalarla iletişim kurmaya çalışıyordum. Nedir ne değildir nasıl olacak neler yaşayacağım beni neler bekliyor vs....
Çok ama çok zor bir 21 gün geçirdim . Ameliyat günü geldi çattı. Zaman geçmişti. Korku , kaygı, endişe, belirsizlik hat safhadaydı ve artık hastaneye yatmıştım. Bir gün sonra 13. ameliyatıma girecek, bacağım kesilecek,gözümü açmamla birlikte 3.hayatım başlayacaktı...
(Bir sonra ki yazımda ameliyat sonrası gözümü açmamla birlikte neler yaşadığımı paylaşacağım)
instagram :erdincyumusak
Ağrılarım artık bana göre farklı bir boyuta ulaşmıştı. Vedalaşma zamanımın geldiğini hissediyordum. Sadece gittiği yere kadar götürmek istiyordum. Son noktada her şeyi bırakacak farklı bir sürece girecektim.Bahsettiğim bu olaylar 6 aylık bir zaman diliminde gerçekleşti. evet 6 ay bu durumu yaşadım! 5.ayda tekrardan doktora gittim. Protezde bir şey olmadığını söyledi. Çok fazla revize ameliyatı olduğum için artık bu sorunlarla karşılaştığımı söyledi. Bende , eğer daha kötüye gidersem, protez kemiğime zarar verecek duruma gelirse çıkarttırmayı düşündüğümü söyledim. Bana en mantıklısının bu olduğunu, soketli protez bacak kullanabilmem için güdüğüm (kalan bacak) olması gerektiğini,bundan başka bir çare olmadığını söyledi. Artık çok yorgundum evet son noktaya gelmeyi bekliyordum. Hiç yürüyemez duruma gelince farklı bir sürece girecektim ve protez kemik çıkartılacak bacağım kesilecekti.Artık sessizleşmiştim. Bekliyordum. Acaba ne zaman son noktaya gelecektim?
Bu olayların başlamasından tam 6 ay geçmişti. 6. ayda artık hiç yürüyemez hale gelmiştim. Ağrım çok artmıştı ve artık kemiğime bir şey olduğunu düşünüyordum. hiçbir şekilde bacağımın üstüne basamıyordum. İzin aldım ve doktora gittim. Rontgen filmi çekildi. Oturup konuştuk.
Doktor - Erdinç protezin sapı kalan femur kemiğine zarar vermeye başlamış ve kemik yıpranıyor. bu kemiği kurtarmak adına protezi artık çıkartmamız lazım. Yoksa kemiğini de kaybedeceksin ve bu sefer bacağını kalçadan kesmek zorunda kalacağız.
Ben - ''Peki...Ben artık bu protez kemiği istemiyorum. 21 senemi mahvetti. Çok fazla direndim, çok fazla çaba gösterdim. 12 kez ameliyat oldum. bacağım yerinde dursun diye çok emek verdim ama buraya kadarmış. Bunun çıkartılmasını istiyorum'' dedim ve sürece start vermiş oldum...
Tek bir doktorun kararı ve benim kararım ile yola çıkmayacaktık. Benim ilk doktorum olan ve üniversitede dekan olan Serdar hocama da konu danışılacaktı. Aslında her şey onun vereceği karar sonrası netleşecekti. Bana 10 günlük rapor verdiler. Ameliyat gününü belirledik. Konsültasyon yapılacağını ve sonucu bana bildireceklerini söylediler. Konsültasyon yapılmasına 3 gün vardı. bu 3 gün kimseyle konuşmadım. Artık o kadar çok zorlanıyordum ki... gün geldi telefonum çaldı.
Doktor - Erdinç, Serdar hocayla da toplantı yaptık ve aynı fikirde. Protezinin çıkarılması gerekiyor. Yalnız ameliyat tarihini erteledik çünkü ameliyatı Serdar hoca yapmak istedi ve onun takvimine göre ayarladık. 26 aralık günü ameliyat olacaksın...
Artık her şey netleşmişti. Serdar hocamın ameliyatı yapacağına sevinirken, gidecek olan parçama üzülüyordum. Güvenilir ,emin ellerde olacaktım. Bu benim için çok büyük bir avantajdı fakat ne olursa olsun artık bir bacağım olmayacaktı...
Durumlar netleşince kendimi toparlamaya çalıştım. Artık sesim çıkmaya başlamıştı. ameliyat olmama 21 gün vardı. 21 gün boyunca evde oturup,kesileceğim günü bekleyecektim. İşte bu süreçte çok fazla yıprandım, çok fazla çöktüm, çok fazla yaşlandım, çok fazla ağladım... 6 aydır canımla uğraşıyordum.Zaten çok yorgundum. Herkese durumu söylemeye ,anlatmaya başlamıştım. Tabi ki duyan aradı, duyan çıktı geldi...Arkadaşlarım, aile dostlarım, ailem beni hiç yalnız bırakmadı. Herkes çok üzgün ve şaşkındı. İnsanlara bacağımın kesilecek olması çok ürkütücü geliyordu. 21 gün boyunca çok ağladım... Sakinleştiricilerle ayakta duruyordum. İnsanın kendisini öncesinde böyle bir duruma hazırlama gibi bir ruh hali olmuyormuş .Bunu öğrenmiş oldum. Çok okuyor ve araştırıyordum. Yaşayan insanlarla kontak kurmaya çalışıyordum. Sonrasında alınacak olan protez bacak için firmalarla iletişim kurmaya çalışıyordum. Nedir ne değildir nasıl olacak neler yaşayacağım beni neler bekliyor vs....
Çok ama çok zor bir 21 gün geçirdim . Ameliyat günü geldi çattı. Zaman geçmişti. Korku , kaygı, endişe, belirsizlik hat safhadaydı ve artık hastaneye yatmıştım. Bir gün sonra 13. ameliyatıma girecek, bacağım kesilecek,gözümü açmamla birlikte 3.hayatım başlayacaktı...
(Bir sonra ki yazımda ameliyat sonrası gözümü açmamla birlikte neler yaşadığımı paylaşacağım)
instagram :erdincyumusak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder