7 Saat Süren Ameliyat ve 4kg Tümör

Gözlerimi açtığımda ağzımda oksijen maskesi takılıydı .Sadece soğukluk hissediyorum.Çok fazla üşüyordum. Sürekli '' Erdinç uyan,Erdinç ameliyat bitti,Erdinç kendine gel '' sesleri çınlıyordu kulağımda. Etrafımda yeşil gömlekli insanların sülitlerini görüyordum. Her yer puslu. Bir kaç dakika gözüm açık kalıyor sonra tekrar uyuyordum. Gözümü tekrar açtığımda sedye de odama doğru götürülüyordum. Bir an annemin sesini duydum '' Erdinç,anneciğim buradayız,ameliyatın bitti,çıktın anneciğim,yanındayım annem '' sadece ''yavaş sürün sedyeyi çok acıyor çok acıyor'' diyebildim ve tekrar uyudum. 3. kez gözümü açtığım da ise yatağıma yatırılmaya çalışıyordum. O sırada sarsıntıdan dolayı korkunç bir ağrı çekiyor,canım acıyordu. Sürekli sorduğum soru ise '' bacağım yerinde mi ? Bacağım duruyor mu? Bacağıma bakın ? Anne bacağıma orada mı ? '' Ameliyatın amputasyonla sonuçlanmayacağını biliyordum fakat yinede tedirgin ameliyata girmiştim. '' Merak etme anneciğim herşey yolunda,bacağına bir şey olmadı '' Rahatlamıştım .Ama yine uykuya daldım. Morfin bağlamışlardı ve her 15dk da bir cihaz otomatik olarak vücuduma morfin veriyordu. Dolayısı ile uykuya geçiyordum sürekli. Artık yavaş yavaş gözümü açabiliyordum. İlk işim hafif doğrulup bacağıma bakmak oldu. Boydan aşağı doğru sarılmış ve atel alçıya alınmıştı. Bandajların arasından 2 tane kalın hortum sarkıyordu ve o hortumlardan kan akıyordu. Sağ elimin üstünde bir intiraket bağlı oradan morfin alıyordum. Sol elimin üstünde ki intiraketten de kan alıyordum. Sırtımda tam omurum da bir rahatsızlık hissediyordum. Oradan da ince bir hortum bağlanmıştı.Çok şiddetli ağrım olursa oradan morfin verilecekti. Kısaca her yerimden sarkan bir hortum,serum vs vardı. '' - Anne kaç saat oldu ? Çıkarttılar mı tümörü ?  - Anneciğim ameliyatın 7 saat sürdü ve 4kg ağırlığında tümör çıkartıldı.Biz de çıkan parçayı gördük.Çok ama çok büyüktü.Kurtuldun annem ! '' 7 saat ve 4 kilo tümör ! Şaşırmıştım! Hala nefes alabiliyordum ve hala bacağım yerinde duruyordu. Çok zor 10 gün geçirdim hastanede. 10 gün boyunca yataktan kalkamıyor ,hareket edemiyordum. Tuvalet ihtiyacıma bile gidemiyor,altımdan alınıyordu. Ağrılar korkunç şekilde şiddetliydi. Aradan bir kaç gün geçince annem başladı anlatmaya. '' Sen ameliyattayken sürekli dua ettik. Çok zor bir 7 saat geçirdik,zaman durmuştu sanki. Doktorun dışarı çıkar çıkmaz hemen yanına koştuk. Serdar Bey'in gözlerinin beyazı gözükmüyor,kıpkırmızı olmuştu.Resmen kan oturmuştu gözlerine.''- Ortopedinin en zor fakat en başarılı ameliyatını gerçekleştirdik.4 kg tümör çıkarttık.Tümörü size bahsettiğim damardan sıyıra sıyıra çıkarttım.O nedenle bacağı kurtarabildik. Herşey yolunda'' dedi. Hepimiz sevinç gözyaşlarına boğulduk.'' Annemden duyduklarıma çok sevinmiştim. Kurtulmuştum ! 

Benim gibi küçücük iğneden korkan biri için 10 gün hastanede yatmak resmen ölümdü. Tahmin edersiniz ki sürekli iğne yapılır ,ilaç verilir,pansuman,ateş-tansion ölçme...En zoru pansumanlarımdı. İlk pansumanımda hem heyecan hem korku vardı. Acaba bacağımın şekli nasıldı? Dikişlerim ne kadardı ? O hortumlar neydi ? Pansuman zamanı...Ben de büyük bir ağıt,korku. Bandajların açılması,sargı bezlerinin dikişleri takılması ve çektiğim acı. Sonunda tamamen bandajlar çıkartıldı. Şok olmuştum ! Bacağım neredeyse boydan boya dikişliydi. Diz altında ve bacağın üst kısmında hortumlar takılıydı ( Onların adı direnmiş.Pis kanı boşaltmaya yarıyormuş ve 2-3 gün sonra çıkartılırmış.) Oldukça şaşkındım .Ne kadar büyük bir operasyon geçirdiğimi daha iyi anlıyordum. Pansuman ağıtla başlayıp ağıtla bitmişti. Hastane süreci yani 10 gün acılar içinde geçti. Bu acılara bir de sıcak eklenmişti. O sene Adana da sıcak tavan yapmıştı. 40 derece de yatakta yatıyordum ve klima yoktu ! 10 gün sonun da büyük bir sevinçle evime çıktım. En azından artık hastane stresi yoktu. Evimde daha temiz bir ortamda kalabilecektim.Bu sayede motivasyonum da artmış olacaktı. Gerçekten insanın evi gibi yok...ve artık evdeydim...farkında değildim belki ama çok ciddi zorluklar beni bekliyordu !